ده سال پیش در فوریه ۲۰۱۴ بود که وبسایت کیهان لندن پس از توقف انتشار نسخه چاپی خود در تابستان ۲۰۱۳ توانست به‌صورت مرتب و روزانه به بازتاب رویدادها و انتشار گزارش‌ها و مطالبی بپردازد که به‌طور مستقیم با حقوق و منافع ایران و ایرانیان و در نتیجه خاورمیانه ارتباط دارد.
البته کیهان لندن از اواخر دهه ۹۰ میلادی دارای وبسایتی بود که برخی مطالب آن را منتشر می‌کرد و در سال‌های بعد بنا بر امکانات محدودی که داشت به انتشار مطالب پراکنده نیز می‌پرداخت؛ اما از ده سال پیش توانست هم جای خالی نسخه چاپی را با کیهان هفتگی آنلاین پر کند و هم روزانه به انتشار گزارش‌های خبری و گفتگو و تحلیل‌هایی بپردازد که خط‌وربط خود را مانند همیشه فراتر از تحرکات اجتماعی در داخل ایران تنظیم می‌کرد. به این معنی که آنچه کیهان لندن در طول سه دهه رکود جامعه تحت تسلط دو جناح «بد و بدتر» درک و تأکید می‌کرد، به تدریج نشانه‌هایش در جامعه چنان بارز شد که نه تنها حکومت و وابستگان و دل‌بستگان آن بلکه هم در اعتراضات ۸۸ و ۹۶ و ۹۸ و هم سرانجام در خیزش ملی ۴۰۱ جهان را به واکنش واداشت.
در این میان، ستون‌ها و صفحات «تریبون آزاد» و «دیدگاه» نیز همواره امکانی بوده برای بازتاب نظرات متنوع و رنگارنگ سیاسی و اجتماعی، از چپ تا راست، فارغ از اینکه مدافع چه باشند. تنها خط قرمز این رسانه همواره سرزمین یکپارچه ایران، همبستگی ملی و آزادی بوده است.
بُعد دیگری از کیهان لندن که به مناسبات درونی آن برمی‌گردد، که البته بازتاب بیرونی نیز پیدا می‌کند، این است که برای همکارانش، الگوی یک ایران کوچک و یک سرزمین و خانه مشترک است که افرادش با دیدگاه‌ها و خاستگاه‌های اجتماعی مختلف و عقاید متنوع و از نسل‌ها و شهرهای متفاوت، با هم‌فکری و مشورت، یک فعالیت مشترک را برای اهداف مشترک پیش می‌برند: از نظر حرفه‌ای، آگاهی‌رسانی و روشنگری؛ از نظر فرهنگی، حفظ یک میراث ملی که مؤسسه‌اش در ایران توسط جمهوری اسلامی و کارگزارانش غصب شده؛ از نظر سیاسی، خدمتگزاری رسانه‌ای در راه تحقق دموکراسی و حقوق بشر در ایران.
شاید بد نباشد بدانید که گاهی مخاطبان توقعاتی از کیهانِ شما دارند که مسئولیت و وظیفه‌ی آن نیست؛ از کارهایی که وظیفه‌ی سازمان‌های حقوق‌بشری و احزاب سیاسی است تا درخواست کمک مالی و تأمین هزینه زندگی که وظیفه‌ی دولت‌هاست!
اما دردناک‌ترین توقعی که کیهان شما را به شدت غمگین می‌کند این است که برخی می‌خواهند تا نظرات دیگرانی که با آن‌ها مخالف‌اند حذف شود! نه‌تنها همکاران این رسانه بلکه مخاطبانش نیز دیدگاه‌هایی از چپ تا راست دارند. خواست حذف دیگری، نخستین گام برای حذف خود است چراکه هرکدام ممکن است مخالف آن‌یکی باشد و نتیجه می‌شود حذف همگانی! درحالی‌که راه‌حل‌اش بردباری و تحمل موجودیت دیگران است!
امتیاز بزرگ آزادیِ قانونمند و دموکراسی‌ها در همین ظرفیت است که برای همه حتا برای افراطیون نیز جا دارد! با این تفاوت که افراطیون (که تعریف مشخصی نیز دارند) خود را از یکسو با قانون و از سوی دیگر با جامعه درگیر می‌کنند. اتفاقاً درخواست حذف، بیش از همه به سود افراطیونی تمام می‌شود که اگر مهار قانون نباشد، به هیچ پرنسیپ اخلاق فردی و اجتماعی پایبند نیستند؛ عین آنچه در جمهوری اسلامی روی داد. کیهان لندن اما با پایبندی به این پرنسیپ‌ها در دل شما جا باز کرد و ماند.
