با اینکه در سیاست بر سر چه چیز «افراط» هست یا نیست اختلاف‌نظر وجود دارد اما به‌اندازه کافی معیار برای تشخیص آن در دست است از جمله اینکه نظر افراطی همیشه خود را «برحق» و «درست» و «حقیقت مطلق» می‌پندارد. افراطیون گوشی برای شنیدن ندارند و حاضر یا قادر به رعایت اصول دمکراتیک و یا توافق و تفاهم که لازمه‌ی زندگی اجتماعی‌ست، نیستند.
افراطیون با اینکه در اقلیت قرار دارند اما با آگاهی و استفاده از قدرت تخریبی خود می‌توانند زندگی عادی جامعه را مختل کنند. جمهوری اسلامی و داعش و طالبان و گروه‌های مدعی مخالفت با آنان که خود را بجای آن‌ها «برحق» و تمام و کمال می‌شمارند، نمونه‌ای از افراطیون هستند. افراطیون مطلق‌گرا و نقد ناپذیرند و ذهنیت مذهبی و ایدئولوژیک دارند.
در این میان، ممکن است «افراطیون صادق»ی نیز وجود داشته باشند که سایبری جمهوری اسلامی و مأمور گروه‌های مغرضی نیستند که به‌طور مشخص زیرپوشش طرفداری از مشروطه و پهلوی فعالیت می‌کنند اما همان راه و روش را به کار گرفته و از تأثیرات مخرب آن آگاه نیستند. طرفداران افراطی جریانی که حکومت به عنوان خطر و دشمن اصلی خود، علیه آن «جهاد تبیین» به راه انداخته، باید بدانند که رفتار آنان که عمدتاً در تحرکات خارج کشور نمود پیدا می‌کند، نه‌تنها به سود جمهوری اسلامی و مغرضان تمام می‌شود بلکه در جوامع میزبان نیز سیاستمداران و رسانه‌های این کشورها را علیه نیرویی برمی‌انگیزد که این «افراطیون صادق» و غیر مأمور فکر می‌کنند دارند از آن دفاع می‌کنند! از همین رو گروه‌های مغرض عین جمهوری اسلامی به اسم طرفداران پهلوی به اختلالات مجازی و واقعی می‌پردازند.
درحالی‌که در ایران مردم با یک رژیم افراطی رودررو هستند و ضرورت همگرایی ملی را با تجربه‌ی عینی دریافته‌اند، در خارج کشور برخی نیروهایی که هدف مشترک دارند، واگرا عمل می‌کنند و گذشته از مأموران پیدا و پنهان، «افراطیون صادق» نیز به آن دامن می‌زنند. قابل‌توجه اینکه برخی هم که مرتب طرفداران مشروطه و پهلوی را «افراطی» قلمداد می‌کنند، خود نیز به‌افراط دچارند! آن‌ها نیز پرسش و شفافیت را از «دیگری» می‌خواهند ولی هر پرسش و درخواست شفافیت و ابهام‌زدایی از گفتار و رفتار خود و جریان معبودشان را با برچسب «افراطی» رد می‌کنند!
اگرچه حکومت نتوانسته از تحرکات سراسری مردم به سود خود بهره‌برداری کند، اما در خارج کشور با مأموران افراطی‌‌نمای خود سخت مشغول تبلیغات تأثیرگذار بر رسانه‌ها و سیاستمداران است. این نکته است که افراطیون همه جریانات در خارج کشور می‌بایست به آن بیندیشند: اگر مأمور نیستند و به دنبال نجات ایران هستند، باید بازتاب همگرایی ملی در داخل کشور باشند! این همگرایی را زمانی می‌توان از خارج تقویت کرد که در تناقض با آن رفتار نکرد! با این کار، مأموریت سایبری‌های رژیم و گروه‌های مغرض در فضای مجازی و واقعی نیز دشوار می‌شود.
با پیوند و همگرایی همه میهن‌دوستان است که می‌توان به موفقیت جریانی که نجات و آزادی کشور را بالاتر از هر تعلق فردی و گروهی قرار داده یاری رساند.
