4.8 C
تهران
یکشنبه, ۱۸. آذر , ۱۴۰۳

«فرآیند انقلابی» در ایران

فرآیند انقلابی در ایران

«بنیاد برتلسمن» در آلمان با مشارکت  پژوهشگران رشته‌های مختلف از جمله وضعیت کشورهای در حال توسعه و غیردموکراتیک را بررسی می‌کند.

نتیجه‌ی مستندات و داده‌های گزارش مشروح این بنیاد در ارتباط با جمهوری اسلامی و ایران که چندی پیش منتشر شد، از یکسو تکان‌دهنده و از سوی دیگر امیدوارکننده است. تکان‌دهنده به این دلیل که شاخص‌‌های سیاسی و اقتصادی و کشورداریِ جمهوری اسلامی در پایین‌ترین رده‌ها قرار دارد؛ و امیدوارکننده است زیرا بر اساس همین داده‌ها، پژوهشگران در یک «چشم‌انداز استراتژیک» می‌نویسند: «مسیر آینده ایران در درجه اول به دو عامل بستگی دارد که پرسش‌هایی نیز در ارتباط با آن‌ها مطرح می‌شود. یکی روند انقلابی جاری که از سپتامبر ۲۰۲۲ آغازشده و دیگری موضوع جانشینی علی خامنه‌ای که در حال حاضر هیچ فرد مشخصی قابل تأکید نیست.»

الاهه بقراط
الاهه بقراط

این گزارش علاوه بر وضعیت وخیم داخلی به موقعیت ناخوشایند رژیم در منطقه و سیاست بین‌المللی از جمله برنامه اتمی و برخورد اسرائیل و قراردادهای جمهوری اسلامی با چین و روسیه نیز می‌پردازد و رژیم را یک حکومت ناکارآمد و شکست‌خورده ارزیابی می‌کند که «در داخل کشور به‌طور فزاینده‌ای بر سرکوب وحشیانه تکیه دارد در حالی که تداوم فرآیند انقلابی و گسترش آن در آینده قابل پیش‌بینی است.  این روند ناشی از نارضایتی‌های عمیق اقتصادی و سیاسی و همچنین ناتوانی حکومت در پاسخ به مسائل و نیازهای اساسی جامعه است… چشم‌انداز اصلاحات سیاسی و اقتصادی در ایران توسط جمهوری اسلامی تیره‌وتار است و بعید به نظر می‌رسد چنین تغییراتی بدون توجه به اینکه چه کسی رهبر بعدی رژیم می‌شود، بدون فشارهای داخلی و خارجی تحقق یابد.»

این درواقع همان نتیجه‌ای است که جامعه ایران به عنوان حامل این مستندات و داده‌ها در عمل به آن رسیده و اعتراضات جنبش ملی ۴۰۱ نیز در همین بستر جاری‌شده است.

قابل‌توجه اینکه گزارش «بنیاد برتلسمن» بر مردم و جامعه ایران متمرکز است و «اپوزیسیون» را موردتوجه قرار نداده اما توصیه می‌شود که اپوزیسیون این گزارش را که یکی از منابع دولت‌های غربی و احزاب به‌ویژه در آلمان است، موردتوجه قرار دهند. پژوهشگران این بنیاد پس از بررسی اعتراضات ۱۴۰۱ و ویژگی‌های جمعیتی و فرهنگی ایران می‌نویسند: «اکثریت  ایرانی‌ها حس ملی‌گرایی قوی دارند و نسبت به آن بسیار حساس هستند. آن‌ها نسبت به احزاب و گروه‌های تجزیه‌طلب محتاط و با تجزیه‌طلبان مخالف‌اند اما بر سر تأمین خواست و حقوق اقلیت‌های قومی‌ (نه لزوماً فدرالیسم) از جمله صحبت و آموزشِ زبان‌های محلی و انجام آداب‌ورسوم اقوام مختلف توافق دارند. اکثریت ایرانیان از تمامیت ارضی کشور حمایت می‌کنند. در ماه مارس و آوریل ۲۰۲۰ بر اساس نظرسنجی ارزش‌های جهانی (WVS) از ۱۴۹۹ ایرانی هشتادوسه و پنج‌دهم (۸۳/۵) درصد به ایرانی بودن خود «بسیار مفتخر» و ده و هفت‌دهم (۱۰/۷) درصد کاملاً مفتخر بودند. در همین حال هشتادویک و هفت‌دهم (۸۱/۷) درصد احساس «خیلی نزدیک» و سیزده و هشت‌دهم (۱۳/۸) درصد احساس «نزدیک» به کشور خود داشتند و این‌همه را نباید با حمایت از رژیم مذهبی در ایران اشتباه گرفت.»

کیهان لندن شماره ۴۵۶

 

پست‌های مرتبط

بیشترین خوشبختی‌ها برای بیشترین مردم

این سایت برای ارائه بهتر خدمات به کاربران خود ، از کوکی‌ها استفاده می‌کند.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish
قبول اطلاعات بیشتر