بر اساس اطلاعات موجود، قدیمی‌ترین روزنامه جهان در اوایل قرن هژدهم میلادی در اتریش منتشر شد که پس از مدتی با نام «روزنامه وین» به انتشار ادامه داد تا اینکه پس از ۳۲۰ سال در تابستان ۲۰۲۳ اعلام شد که به دلیل زیان‌ده بودن برای دولت این کشور تعطیل و کارمندانش اخراج می‌شوند.
در ایران انتشار نخستین روزنامه چاپی که نام ویژه‌ای نداشت و به‌عنوان «کاغذ اخبار» شناخته می‌شد به بیش از ۱۸۰ سال پیش و به روایت‌های مختلف حوالی سال‌های ۱۲۱۶ تا ۱۲۱۸ خورشیدی و دوران محمدشاه قاجار برمی‌گردد.
جهان اما طی نه دویست سال گذشته بلکه در پنجاه سال اخیر که از شوربختی بیشترین سال‌های آن با حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران همراه بود، تغییرات شگرفی را از سر گذرانده که افزایش دموکراسی‌ها، گسترش لیبرالیسم و دولت‌های رفاه و انقلاب ارتباطات از ویژگی‌های آن به شمار می‌روند که هر یک بدون دیگری قابل تحقق نمی‌بود.
در این مسیر است که گسترش تلفن‌های موبایل همراه با پلتفرم‌ها و رسانه‌های اجتماعی این امکان را در اختیار شهروندان قرار داده تا با هزینه‌ای که با رسانه‌های سنتی قابل‌مقایسه نیست، خودشان هم دارای رسانه شده و هم به رسانه تبدیل شوند. این را رسانه‌های سنتی دریافته و همگی برای بقا برخی با حفظ خانه‌ی اصلی خود و برخی با از دست دادن آن به «سوشیال مدیا» کوچ کردند تا نه با کنسرن‌های بزرگ بلکه با شهروندان عادی که فقط یک تلفن در دست دارند، رقابت کنند! شهروندانی که بخش مهمی از خوراک روزانه‌ی رسانه‌های سنتی را نیز به‌طور رایگان تأمین می‌کنند. البته سیاستمداران سرشناس و چهره‌های مشهور عرصه‌های مختلف نیز دیگر برای حضور اجتماعی و عمومی الزاماً نیازی به رسانه‌های سنتی ندارند!
اینست که برای فعالیت حرفه‌ای در هر عرصه‌ای که تصورش را بکنید، از سیاست و اجتماع و هنر گرفته تا آشپزی و لباس و آرایش و سرگرمی و خنده، یک تلفن یا کامپیوتر کافیست بدون اینکه نیاز به رابطه و هزینه برای جلب یک رسانه داشت! البته امکان کسب درآمد از شبکه‌های اجتماعی سبب شده تا تولید انبوه نیز صورت بگیرد؛ اما طبق قوانین اقتصاد، این عرصه نیز مرتب در حال انواع عرضه و تقاضا و هم‌زمان پالایش است بدون اینکه بنجل‌ها از بازار خارج شوند چون آن‌ها نیز مخاطبان خود را دارند!
در ارتباط با شرایط خاص ایرانیان که در آستانه‌ی یک تغییر تاریخی دیگر قرار دارند، مهم اینست که انقلاب ملی و آزادی‌خواهانه و رهبری آن بتوانند از این امکان آسان و ارزان چنان استفاده کنند که رسانه‌های موجود نتوانند آن‌ها را نادیده بگیرند و ناگزیر به گزارش درباره‌ی آن باشند بدون اینکه نیاز به یک رسانه‌ی اختصاصی یا «ملّی» در این زمینه باشد که قاعدتاً نمی‌توان آن را با چنان برنامه‌های جذاب و همه‌پسندی که فراتر از تولیدات روزانه‌ی سوشیال مدیا باشد، پر کرد!
می‌گویند با آمدن سینما، تئاتر از بین نرفت، و با آمدن شبکه‌های فیلم و سریال، سینما هم از بین نرفت؛ حالا با رسانه‌های اجتماعی نیز رادیوتلویزیون از بین نخواهند رفت اما با بحران کاهش منابع مالی و مخاطب، وادار به تعطیلی و یا حفظ خود با کمترین کارمندان و تغییر مسیر به سوی سوشیال مدیا و اختراعات جدید خواهند شد. البته با گسترش هوش مصنوعی از جمله به عنوان طراح و گوینده و مجری، کارمندان باقیمانده نیز شانس بقا را به شکل کنونی از دست می‌دهند.
برای ایران اما در حال حاضر مسئله‌ی مهم، بهترین استفاده از سوشیال مدیا برای تقویت روند آزادی و انقلاب ملی توسط رهبری آن است.
