رسانه‌های وابسته در جمهوری اسلامی و آن‌هایی که همچنان به اصلاح و تحول رژیم و یا تغییر آن با حفظ خصوصیات فاشیستی و مذهبی، اما موردقبول غرب، تلاش می‌کنند، به‌طور چشمگیر به «عادی‌سازی ترامپ» بین هواداران نظام پرداخته‌اند. در حالی که رژیم پیش‌تر وعده‌ی انتقام و قتل او را به عنوان «دشمن» و «قاتل سردار سلیمانی» داده بود، اما حالا روزی نیست که رسانه‌هایش از «ترامپ» نگویند و ننویسند!
در همین ارتباط است که رسانه‌های جمهوری اسلامی نه تنها سخنرانی ترامپ در ریاض را به‌طور «مشروح»، البته با تحریف و حذف منتشر کردند بلکه یک عبارت وی، با برگردان‌های جعلی، به ترجیع‌بند رسانه‌های داخل و خارج و افرادی تبدیل شد که برای معامله اتمی تلاش می‌کنند: «ما دشمن دائمی نداریم»، یا «من به دشمنان دائمی ایمان ندارم» و یا «آمریکا دشمن دائمی ندارد».
آیا آن‌ها با «عادی‌سازی ترامپ» که منطبق بر منافع ملی کشور خود عمل می‌کند، برای «عادی» ساختن رابطه با «شیطان بزرگ» تلاش می‌کنند یا اینکه به گفته‌ی رهبرشان علی خامنه‌ای، «صلح امام حسن» را سرمشق قرار داده‌اند تا به‌طور «موقت و تاکتیکی» به لغو تحریم‌‌ها که هدف حیاتی آن‌هاست و بودونبود رژیم و منافع زمامدارانش به آن وابسته است، برسند؟
اگرچه ترامپ در سخنرانی ریاض عبارت «دشمنی دائمی» را درباره روسیه نیز به کار برده اما عبارتی که وی در ارتباط با توافق احتمالی با جمهوری اسلامی مطرح کرده و در رسانه‌های داخلی ایران به‌طور گسترده بازتاب یافته، دو جمله ساده است که هیچ تعبیر و تفسیر و زبانشناسی خاصی نمی‌خواهد و رسانه‌های فرنگی نیز همان را منتشر کرده‌اند: «من هرگز معتقد به داشتن دشمنان دائمی نبودم» و «از دشمنان دائمی خوشم نمی‌آید» یا «نمی‌خواهم دشمنان دائمی باشیم».
قضیه «دوست» و «دشمن» دائمی یا ابدی که جملات مشابهی در همین زمینه از هنری کیسینجر وزیر خارجه دهه هفتاد میلادی آمریکا و شارل دوگل رئیس‌جمهور فرانسه پس از جنگ جهانی دوم نقل می‌شود، به ژولیوس سزار برمی‌گردد که گویا گفته «ما نه متحدین ابدی داریم و نه دشمنان ابدی. ما فقط منافع پایدار داریم.» این مفهوم را ژنرال دوگل به این شکل بیان کرده: «کشوری که شایسته‌ی نام خود است، جز منافع خود، هیچ دوستی ندارد.» و هنری کیسینجر نیز درباره کشورش گفته: «آمریکا هیچ دوست و دشمن دائمی ندارد بلکه فقط منافع دارد.» همه این جملات را می‌توان با کلمات متفاوت بیان داشت ولی مفهوم آن از روم باستان تا امروز چیزی نیست جز: اقدام بر اساس منافع ملّی!
تلاش کشورهای غربی از جمله آمریکا، با هر دولتی که بر سرکار باشد، چه با مذاکره و چه با جنگ، حفظ منافع ملی خود است و نه برای خوش آمدن یا بد آمدن از جمهوری اسلامی و یا مخالفان آن! اگر غرب و دموکراسی‌ها روزی این نکته مهم را درک کنند که ممکن است دوست دائمی وجود نداشته باشد اما برخلاف ادعای سزار، دشمن دائمی حتماً وجود دارد، آن‌وقت شاید همان راهی را در پیش بگیرند که به فروپاشی دشمن دائمی آن‌ها در آلمان هیتلری و همچنین در اتحاد شوروی انجامید؛ و اگر هم هنوز قادر به درک دشمنی دائمی رژیم، یعنی ملغمه‌ی مذهبی فاشیسم و کمونیسم، نیستند و یا خود را با توهمی از «منافع ملی» به «کوچه علی چپ» می‌زنند، این وظیفه ایرانیان است که با تجربه‌ای که از سر گذرانده‌اند مرتب این دشمنی را به آن‌ها گوشزد کنند و اطمینان بدهند که اگر جمهوری اسلامی این امکان و ابزار را می‌داشت که آمریکا و اسرائیل و جهان آزاد را نابود سازد، یک لحظه تردید نمی‌کرد چنانکه در تخریب ایران و منطقه نیز تردید نکرد!
