آیا تا حالا دقت کردید که مُد لباس و مو و چهره پس از چند دهه با کمی تغییر منطبق با سلیقهی زمانه تکرار میشود؟ سیاستهای جمهوری اسلامی نیز همینطور است و البته برای نسلهایی که مد چند دهه پیش و سیاستهای رژیم را ندیده و تجربه نکردهاند، چهبسا به نظر آید که برای اولین بار است که «مد» میشود!
هراندازه که تکرار مد لباس و چهره میتواند خاطرهانگیز و جذاب باشد، اما تکرار فریبهای رژیم ثابت میکند که تا چه اندازه روی فراموشی و کمحافظه بودن جامعه حساب میکند و از اینسو مخالفان و اپوزیسیون دموکرات تا چه اندازه باید برای یادآوری نه تنها کشتارها بلکه تکرار ترفندهای رژیم تلاش کنند.
دو نمونهی بارز و مهم که همین اواخر دوباره تکرار شده، یکی سوءاستفاده از نمادهای ملی است که البته از یکسو به دلیل خطر علیه موجودیت نظام و گسترش بیسابقهی ملیگرایی در جامعه، توسط اتاق فکر امنیتی و دستگاه تبلیغات رژیم نیز با شدت بیشتری به کار گرفته میشود؛ و دیگری ماجرای بیپایان «ایرانیان خارج کشور» و دعوت از آنها با انواع وعده و تطمیع! که این نیز به دلیل سرکوب شدید در داخل و نقش مهم خارج کشور و تحرکات آن، این بار با فریب بیشتری مطرحشده است.
جمهوری اسلامی که ملت و میهن و ایران و تمامی نمادها و سرودهای ملی را با ارزشهای مذهبی و ایدئولوژیک خود جایگزین کرده و پهلوی و پادشاهان تاریخ ایران را «طاغوت» میدانست و نه تنها دست به تحریف آنها در کتابهای درسی زد بلکه با گسترش اینترنت حتا در پلتفرمهایی مانند ترجمه و انواع «ویکی»ها تلاش کرد تا عبارات و مفاهیم خود را به زبانهای مختلف جایگزین واقعیات و مستندات کند، در دو سه سال آخر جنگ هشتساله که شش سال آن را به طمع «فتح قدس» از «راه کربلا» به ملت و مملکت تحمیل کرده بود، ناگهان یاد سرود «ای ایران» و تکرار کلمات «ملت» و «میهن» به جای «جنگ جنگ تا پیروزی» و «امت» و «اسلام» افتاد و در کمال تعجب مردم این سرود را پس از چندین سال، از رادیوی رژیم شنیدند!
بعد که خمینی جام زهر را نوشید و دوران «سازندگی» رسید و معلوم شد این نظام جز تخریب و تحریف در هیچ سازندگی کارآمد نیست، یاد «ایرانیان خارج کشور» افتادند و مأموران امنیتی خود را از همان دوران اکبر رفسنجانی و بعد خاتمی به خارج گسیل کردند تا ایرانیان مخالف به موافق تبدیلشده و دست از تلاش برای خواست و حقوق مسلم مردم بردارند و آنهایی هم که ثروت و سرمایه دارند، اموالشان را ببرند و خرج ماندن آقایان کنند! این سیاست خاص اصلاحطلبان نبود و در دوران احمدینژاد و رئیسی هم دنبال شد اما اوج آن در دو دولت روحانی بود که شبکه لابیگران با انواع صادراتی و هزینهی میلیونی برای افرادی که مستعد خودفروشی سیاسی بودند تشکیل شد. مثنوی هفتاد من کاغذ است و همگی در اینترنت در دسترس. حالا اما فریبکاری با «ای ایران» به «بیت رهبری» رسیده و «ایرانیان خارج کشور» حربهای میشوند علیه حامیان پهلوی در همین «خارج کشور»! باید اعتراف کرد که رژیم چه آن زمان که قدرتمند بود و چه اکنون که ضعیفتر از همیشه است، خطر علیه خود را همواره درست تشخیص داده: ایران و ایراندوستی پهلوی!
عنقا: سیمرغ
