آیا اگر گروه تروریستی حماس در سحرگاه هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) حمله‌ی وحشیانه علیه اسرائیل و شهروندان غیرنظامی را مرتکب نمی‌شد، «جنگ غزه» درمی‌گرفت؟
علت و معلول در علم حقوق یکی از مباحث مهم و البته به شدت پیچیده است. زنجیره‌ی «اگر» دریافتن علت یک رویداد که «اگر» چنین نمی‌شد، چنان هم نمی‌شد، در برخی موارد با سفسطه و ترفند می‌تواند به پیدایش کره زمین و یا افسانه‌ی آفرینش برسد! اما یک‌چیز مشخص است: «علت» را چه در ارتکاب جرائم کیفری و چه در عملیات تروریستی و جنگ نمیتوان به قربانی و طرفی نسبت داد که در مقابل حمله یا تجاوز و شبیخون به دفاع برحق (مشروع) از خود می‌پردازد. نمیتوان گفت: مقتول خودش باعث شد که او را به قتل برسانم! و یا خودشان باعث شدند که به آن‌ها حمله و تجاوز کنیم و اسیر و گروگان بگیریم! همچنین در مورد جنگ غزه، گذشته از انگیزه و هدف که توسط اسلام‌گرایان از جمله جمهوری اسلامی با صراحت اعلام می‌شود، ماه‌ها و سال‌ها تدارک برای ارتکاب جنایت نیز به تشخیص مرتکب کمک می‌کند.
بااینکه جنگ یکی از جلوه‌های وحشیانه و بربریت جامعه بشریست، اما همین بشر توانسته برای انجام و آغاز و پیشبرد و پایان آن نیز الزامات و تدابیر حقوقی بیاندیشد و کشورهای مختلف را به رعایت آن‌ها فرابخواند. جمهوری اسلامی و تروریست‌های وابسته‌اش از آنجا که در طول چهار دهه فارغ از همه تعهدات و الزامات حقوقی دست به هر جنایتی زده‌اند بدون اینکه پیامدهای آن را تحمل کنند، فکر کردند در هفتم اکتبر نیز با چند کشته و گروگان، هم جهان علیه اسرائیل بسیج می‌شود و هم آن‌ها می‌توانند با به هم زدن «پیمان ابراهیم» قدرت‌نمایی کرده و هم امتیازاتی بگیرند. آن‌ها به‌احتمال زیاد فکر چنین واکنشی را از سوی اسرائیل و دولت‌ها و جوامع غربی و حتا کشورهای عربی نمی‌کردند.
اینست که هراندازه جنگ روایت‌ها از اتاق‌های امن در شبکه‌های اجتماعی و مجادلات رسانه‌های همگانی داغ باشد، واقعیت جنگ اما آن‌ها را به تاریخ خواهد سپرد.
عکس‌ها و ویدئوهای مستند چنان جنایات تروریست‌های حماس و جهاد اسلامی در هفتم اکتبر و زرادخانه‌های آن‌ها را در تونل‌های زیر مناطق مسکونی و بیمارستان برملا کرده که بعید به نظر می‌رسد اداره غزه بار دیگر به گروه‌های تروریستی سپرده شود. امری که بیش از همه به سود مردم این باریکه و فلسطین است.
همچنین مراکز اسلامی وابسته به جمهوری اسلامی در غرب، پس از نمایش ظرفیت ویرانگر اسلام‌گرایی در خیابان‌های اروپا و آمریکا، امکان ندارد بتوانند مانند گذشته به فعالیت ادامه دهند. اقدامی که سال‌ها پیش می‌بایست انجام می‌شد و شاید به دلیل اطمینان به سازمان‌های امنیتی غرب و یا نداشتن «علت» در دست، به پشت گوش انداخته شد. حالا با هفتم اکتبر علت ارتکاب جنگ غزه بیش از آن مشخص است که با هیچ روایتی بتوان آن را پنهان کرد: نابودی جوامع آزاد و دموکراسی‌ها که نه‌تنها یهودستیزی بلکه دیگرستیزی بخش جدایی‌ناپذیر آن و اسرائیل خاک‌ریز اول آن است. مرتکبان فکر نمی‌کردند حمله تروریستی در خاورمیانه و عربده‌های «الله‌اکبر» در غرب، با چنان واکنشی روبرو شود که در انکار دست داشتن خود در جنایت با یکدیگر مسابقه بدهند!