admin, Author at لیبرال دموکراسی

در تاريخ همروزگار ايران هیچ‌کس مانند رضاشاه ترور شخصيت نشده است. سه نسل روشنفکران و سرآمدان فرهنگی و کوشندگان سياسی، بيشترشان، از چپ و

اسلام همه‌اش بن‌لادن و زرقاوی و خمينی نيست و مانند هر دين ديگری که دير پاییده باشد بر تعبيرات گوناگون گشوده است. از اين

پيکار برای سرنگونی جمهوری اسلامی لازم است ولی به آن نمی‌بايد بسنده کرد. خرافات سياسی در همان رديف هستند. پيش از همه می‌بايد نگران

کشتار شهریور ۶۷/88 زورآزمائی نابرابر دو نیروی سیاسی بود که اگرچه مأموریتشان تفاوت داشت ــ جامعه بی طبقه توحیدی در برابر جامعه بی طبقه

جمهوری اسلامی نابودی اسرائيل و بيرون راندن يهوديان از آن سرزمين را (پس از آنکه از همه کشورهای عربی زادگاه خود رانده‌شده‌اند و در

متمدن کردن بحث، درآمدی بر متمدن کردن جامعه ‏است، یعنی چیره شدن روحیه لیبرال بر فرهنگ ‏استبدادی و مطلق اندیش. اینکه میگوییم عقیده ‏فلان

القاعده از ناچاری یا شناخت فرصت، خود را به ‏عراق انداخته است و بجای امریکا هر چه مستقیم ‏تر با اکثریتی از عراقیان رویارو

احزاب لیبرال یا راست میانه برابری را بیشتر در ‏فرصت می‌دانند تا در سهم. به نظر آنها جامعه ‏مسئول آن است که تا جائی که

ما در ایران بر سر كوهى از مشكلات نشسته‌ایم. ‏هیچ گوشه‌اى را نمی‌توان یافت كه نیازمند اراده ‏استوار و روشن‌بینى و ظرفیت اخلاقى استثنائى

عرب‌زبانان ایران در کشوری که از این رژیم رها شود خواهند توانست سهم بزرگی در نزدیک کردن جهان عرب به ایران و داد و ستد‌های