رویترز روز پنجشنبه ۱۲ ژوئن ۲۰۲۰ گزارش داد که آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد اعلام کرده است، موشک‌هایی که در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹ تأسیسات نفتی آرامکو در عربستان سعودی را هدف قراردادند «منشاء ایرانی» دارند. این یقین از بررسی بقایای موشک‌ها به‌دست‌آمده. گروه «انصار الله» یمن، یکی از گروه‌های شبه‌نظامی که از سوی جمهوری اسلامی حمایت می‌شود، مسئولیت آن حملات را بر عهده گرفت. همان زمان برخی تحلیلگران ازجمله در کیهان لندن با اتکا بر تجربه و شواهد اعلام کردند که دست دراز رژیم ایران در این حملات پیداست.
حالا درحالی‌که گلوی جمهوری اسلامی تحت‌فشار اقتصادی و انزوای جهانی به‌شدت فشرده می‌شود و لغو تحریم‌های تسلیحاتی در اکتبر امسال و پیروزی «دموکرات»ها در انتخابات ریاست جمهوری ایالات‌متحده در نوامبر ۲۰۲۰ پادرهواست، دبیر کل سازمان ملل نه‌تنها خبر «منشاء ایرانی» پهپادها و موشک‌های حمله به تأسیسات آرامکو را اعلام کرده بلکه افزوده که «چندین مورد از تسلیحات و تجهیزات مهم توقیف‌شده از سوی ایالات‌متحده در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰» نیز با «منشاء ایرانی» بوده است.
رویترز که خبر خود را به استناد گزارش ۱۴صفحه‌ای دبیر کل سازمان ملل تنظیم کرده همچنین یادآوری کرده است که جمهوری اسلامی به‌تلافی خروج آمریکا از برجام و تحریم‌های آن، بخش‌هایی از توافق هسته‌ای را «نقض» کرده است.
به نظر می‌رسد عزم جامعه جهانی برای به‌زانو درآوردن جمهوری اسلامی کمی جزم شده چراکه خرابکاری‌ها و موشک‌پرانی‌های مزمن و متعدد در منطقه و یا حتی ترور در کشورهای دورتر، هر زمان که عرصه بر رژیم ایران تنگ می‌شده است، رویداد جدیدی نیست. فقط نهادهای بین‌المللی باید زحمت‌کشیده و با امکاناتی که قطعاً در دسترسی رسانه‌ها و گزارشگران قرار ندارد، به اثبات آن‌ها می‌پرداختند؛ عین همین کاری که اکنون مبنای گزارش دبیر کل سازمان ملل قرارگرفته است!
اما یک گام نهایی که کشورهای غربی و نهادهای بین‌المللی به بهانه‌هایی مانند حفظ «صلح» و «امنیت» و جلوگیری از «تنش و درگیری» برنمی‌دارند، این است که سرانجام به این حقیقت عریان و عیان اعتراف کنند که «منشاء» تهدید صلح و امنیت و ایجاد تنش و درگیری، بنیادگرایی اسلامی است که فرقه‌ی شیعه‌ی آن در سال ۱۹۷۹ به قدرت دولتی در کشور مهمی مانند ایران دست‌یافت و برای نخستین بار یک گروه تروریستی را صاحب دم‌ودستگاه دولتی کرد تا هم منابع یک کشور توانمند را به خدمت اهداف خود درآورد و هم پای تروریست‌های دولتمند را به نهادهای بین‌المللی باز کند! این نکته‌ی مهم است که جمهوری اسلامی را در مقایسه با همه‌ی حکومت‌های سرکوبگر و ضد بشری تا کنونی، منحصربه‌فرد می‌کند!
آنچه اما باید به آن توجه داشت این است که «منشاء» این منحصربه‌فرد بودن که علاوه بر سرکوب مداوم مردم در داخل ایران، با موشک‌پرانی و ترور و خرابکاری در خارج کشور نیز بازتاب می‌یابد، نه «ایرانی» بلکه «انقلابی» و «اسلامی» و «فرقه‌ای» و «تروریستی» است که از سال ۱۹۷۹ با روی کار آمدن جمهوری اسلامی به معضل ایران و جهان تبدیل‌شده است.
الاهه بقراط