مملکت یا قلمرو سرزمینی، ملت یا مردم یک کشور، قدرت دولتی که می‌بایست با تأمین امنیت و رفاه ملت و مملکت، دارای حقانیت یا مشروعیت شود، اساس یک حکومت عادی را تشکیل می‌دهد وگرنه در نبود و یا از دست رفتن هرکدام از این موارد، حکومت مربوطه به‌سوی ناکامی و شکست و سرنگونی گام برمی‌دارد.
البته هر حکومتی که سرنگون می‌شود الزاماً شکستخورده و ناکام نیست و به دلایل دیگری ممکن است سقوط کند؛ اما هر حکومت ناکام و شکست‌خورده‌ای که قادر به تأمین امنیت و رفاه ملت و مملکت نباشد و به همین دلیل نیز حقانیت و یا مشروعیت ندارد، دیر یا زود سرنگون می‌شود حتی اگر سال‌ها با سرکوب به حیات ناحق و ناکارآمد و زیان‌بار خود ادامه دهد.
نظام منحصربه‌فرد جمهوری اسلامی از آغاز در چنین وضعیتی است زیرا ناکارآمدی جزو ماهیت ذهنی و عینی آن است و نه اینکه براثر مرور زمان حاصل‌شده باشد؛ اما این را جامعه به بهایی سنگین دریافته که شعارهای سازندگی و اصلاح و عدالت و تحول و غیره در مورد نظامی که از بنیاد ناتوان و ناکارآمد است به سود جامعه پاسخ نمی‌دهد.
برای جمهوری اسلامی «مملکت» به معنی «میهن» اساساً وجود ندارد چنانکه حفظ سوریه و غزه را مهم‌تر از خوزستان و استان‌های ایران می‌داند! مردم را نیز نه «ملت» بلکه «امت» نیازمند به ولی و شبان می‌داند و به‌این‌ترتیب امنیت و رفاه نیز یعنی امنیت و برخورداری حاکمان و خادمان نظام برای انجام رسالتی که مشروعیت خود را نه با حقانیت حقوقی بلکه با سرکوب و خون حفظ می‌کنند.
تفاوت بزرگ بین حکومت‌ها یا دولت‌های شکستخورده با جمهوری اسلامی این است که آن‌ها در یک‌روند توانایی و کارآمدی خود را ازدست‌داده و به شکستخورده «تبدیل» می‌شوند اما جمهوری اسلامی به دلایل سیاسی و عقیدتی قرون‌وسطایی به چیزی «تبدیل» نمی‌شود بلکه از آغاز شکستخورده است زیرا در همه زمینه‌ها حتی تبلیغات برای بازتولید خود نیز ناکارآمد است و در طول زمان هوادارانش را نیز از دست می‌دهد. آنچه آن را باوجود تکیه‌بر اقلیت ناچیز هنوز نگه‌داشته، از یکسو شمشیر سرکوب است که با مردمی که دیگر نمی‌ترسند به‌شدت کند شده؛ از سوی دیگر، مماشات غربی‌ها که آن را نیز مردم با اعتراضات مداوم می‌توانند به سود خویش تغییر دهند؛ و همچنین وجود تکیه‌گاهی که جامعه بر آن در مقابل جمهوری اسلامی و مدافعان داخلی و خارجی‌اش بایستد! آن را هم‌نسل‌های جوان و کارآمد بنا بر شناخت و تجربه پیداکرده‌اند:
تکیه‌بر پهلوی‌ها و گذاشتن نقطه پایان بر سرنوشت محتوم جمهوری اسلامی برای ساختنِ آینده‌‌ای امن و آزاد و مرفه در کنار همسایگان و دیگر کشورهای جهان!
