لیبرال دموکراسی

  القاعده از ناچاری یا شناخت فرصت، خود را به ‏عراق انداخته است و بجای امریکا هر چه مستقیم ‏تر با اکثریتی از عراقیان رویارو

احزاب لیبرال یا راست میانه برابری را بیشتر در ‏فرصت می‌دانند تا در سهم. به نظر آنها جامعه ‏مسئول آن است که تا جائی که

  ما در ایران بر سر كوهى از مشكلات نشسته‌ایم. ‏هیچ گوشه‌اى را نمی‌توان یافت كه نیازمند اراده ‏استوار و روشن‌بینى و ظرفیت اخلاقى استثنائى

عرب‌زبانان ایران در کشوری که از این رژیم رها شود خواهند توانست سهم بزرگی در نزدیک کردن جهان عرب به ایران و داد و ستد‌های

  ‏ این گفته مشهور است که دمکراسی بدترین نوع ‏حکومت است به استثنای همه انواع دیگر؛ ‏دمکراسی سراپا کم و کاستی است، اما چرا

  این صفت یگانه در باره حزب مشروطه ایران به ‏معنی آن نیست که ما از همه بهتریم (در بدی نیز ‏می‌توان یگانه بود.) یگانه

  ‏. نيت جمهوری اسلامی هر چه باشد، اصلاحات ‏قضائی تازه وسيله بيشتری برای فشار آوردن به ‏سود حقوق بشر در ايران در دست همه

  جامعه‌های اسلامی اگر می‌خواهند از اين موقعيت ياس‌آور بدر آيند چاره‌ای جز بازانديشی جايگاه مذهب ندارند. آنها با احساس برتری دروغين خويش، راه مدرن

  چرچیل می‌گفت امریکائیان همه اشتباهات ممکن را ‏می‌کنند تا سرانجام بر راه درست بروند. عراق در ‏یک ساله گذشته نشان می‌دهد که سخن او

  پاره‌ای از ما نه در اندیشه فلسطین‌اند نه رواندا و سودان. آنها دست کم این استدلال را می‌آورند که از مصیبت هر روزه ایرانیان