لیبرال دموکراسی نوعی حکومت است که در آن‌یک دولت (مشروطه)، برخی ویژگی‌های لیبرالیسم را پذیرفته است. یک دولت بااهمیت دادن به ارزش‌ها و اجرای وظایف خود که در قانون اساسی درج‌شده‌اند بالاترین قدرت اجرایی کشور می‌شود آن‌هم بازمانی محدود برای اجرای وظایفش.
لیبرال دموکراسی ضرورت‌های ویژه‌ای را دربر می‌گیرد که برای هر کشوری می‌توانند متغیر باشند ولی در اصول و احترام به حقوق شهروندی و احترام به موجودیت انسان هماهنگی لازم را دارند.
ضرورت‌های لیبرال دموکراسی:
۱. احترام به موجودیت انسان
۲. تأمین آزادی بیان و اندیشه *
3. تفکیک قوا ( با رعایت اصل عدم تمرکز در حکومت *)
4. استقلال حوزه خصوصی با رعایت آزادی دیگران تعریف‌شده در قانون اساسی
۵. حاکمیت ملی برای منفعت عمومی
۶. انتخابات آزاد و کنترل‌شده از سوی تمامی احزاب شرکت‌کننده در انتخابات و مردم داوطلب
* در لیبرال دموکراسی برابری حقوقی و انسانی مابین بانوان و مردان در اجتماع نهادینه‌شده است
* عدم تمرکز به معنی تقسیم اختیارات میان حکومت مرکزی و حکومت‌های محلی برای کارایی و دمکراسی بیشتر ضرورت دارد. تصمیم‌گیری امور محلی در هر محل باید تا پایین‌ترین واحد تقسیمات کشوری توسط مردم محل انجام گیرد.