هرکدام از انقلاب‌های معروف جهان را که در نظر بگیرید، مخالفان آن‌ها پس از چند سال کم و کمتر شده و نظام انقلابی با تثبیت خود یا دهه‌ها در ثبات و آرامش مبتنی بر سرکوب و سانسور ماند مانند انقلاب روسیه و چین و یا به علت سازگاری با روح زمان به سرنوشت آن ملل تبدیل شد مانند انقلاب آمریکا و فرانسه. تنها انقلابی که به دلیل ناسازگاری نه‌تنها با روح زمان بلکه با سرشت و کرامت انسان هرگز از تزلزل و حالت انقلابی به مرحله ثبات و آرامش، حتا با سرکوب و سانسور، نرسید، انقلاب اسلامی ۵۷ در ایران است. مخالفان انقلاب ۵۷ هرچه زمان گذشت، بیش و بیشتر شدند! اگر در سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوریش، اقلیتی دگراندیش به دلایل سیاسی و اینکه چون نظام موردعلاقه‌شان سرنگون‌شده بود و یا چون نظام موردعلاقه‌شان بر سرکار نیامده بود، مخالف این رژیم بودند، همراه با قلع‌وقمع وحشیانه‌ی آنان، به‌تدریج، دیگر مردم عادی بودند که به دلیل جنگ و پیامدهای آن، به دلایل آموزشی و فرهنگی، به دلایل اقتصادی و معیشتی و به دلیل زیر پا گذاشتن انواع حقوق خود روزبه‌روز به‌صف مخالفان نظام می‌پیوستند.
در این میان، نه‌فقط وقوع خود انقلاب ارتجاعی ۵۷ یک سانحه‌ی فجیع بود بلکه تداوم انقلابیگری سیاسی و ایدئولوژیک آن نیز در شکل نظام جمهوری اسلامی مرتب تلاش برای عقب راندن جامعه و از دست رفتن منابع و ثروتی بود که می‌بایست هزینه‌ی پیشرفت و رفاه می‌شد آن‌هم تا حدی که وقتی نسل‌های جوان به عقب نگاه می‌کنند ببینند و متقاعد شوند که درجایی بالاتر و والاتر نسبت به پدران و مادرانشان در سال ۵۷ ایستاده‌اند! قضیه اما درست برعکس است! از سوی دیگر، باوجود هورا و ماله‌کشی و «علاج» انواع اصلاح‌طلبان و معتدلین و تحول‌خواهان داخلی و صادراتی که با بازی با کلمات و تحریف مفاهیم و رویدادهای واقعی به دنبال تثبیت انقلاب ارتجاعی و مشروعه ۵۷ در برابر پادشاهی و پهلوی بودند تا زمان بگذرد و «جمهوری» با یا بدون پسوند «اسلامی» به سرنوشت ایران تبدیل شود اما جامعه گوشش بدهکار نبود و راه دیگری را می‌رفت تا بتواند با پلی بین گذشته و آینده از جهنم جمهوری اسلامی نجات پیدا کند. اکنون انقلابی را که پس از سرکوب ۸۸ طی چند سال تا پاییز ۹۶ در ذهن جامعه روی‌داده و هرسال گسترش‌یافته و آگاهی نسل‌های جوان از یکسو نسبت به حقوق خود و از سوی دیگر نسبت به ناتوانی و ناکارآمدی و ناهمساز بودن نظام جمهوری اسلامی با جهان را، با هیچ سرکوبی نمی‌توان خنثی کرد به‌ویژه آنکه این رژیم بی‌تردید در سرکوب نیز ناتوان و ناکارآمد خواهد شد! وقوع این انقلاب ناگزیر و لازم که عین انقلاب مشروطه، ملی و مترقی است و درهم‌تنیده با میراث پهلوی رو به آینده دارد، نه امسال و پارسال بلکه از همان ۵۷ اعلام‌شده بود! انقلابی که به دست جوانان و زنان ایران متحد پیروز خواهد شد.
