مذهبیون قرون‌وسطایی، چه زن و چه مرد، از هر فرقه اسلامی که باشند، اولین خاک‌ریز سرکوبگری‌شان از خانه و با زن و کودک شروع می‌شود. روح‌الله خمینی رهبر انقلاب ارتجاعی ۵۷ و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی نیز هنوز به ایران نرسیده و روی مخده‌اش جابجا نشده بود که زمزمه حجاب سر داد اما با مشاهده مقاومت زنان، مجبور شد نه‌تنها عقب‌نشینی کند بلکه منتظر بماند تا پس از تثبیت ساختار سرکوب، حجاب اجباری و اسلامی را به جامعه تحمیل کند.
بااین‌همه هراندازه نظام در قبولاندن حجاب اجباری به‌عنوان فرهنگ دلخواه زنان ایران ناکام ماند، به همان اندازه بر دستگاه‌های عریض و طویل منکرات و ارشادش افزود. حالا دهه هشتاد و نودی‌ها با یک تجمع با پوشش‌های عادی در شیراز نشان دادند که ناکامی نظام در این زمینه ادامه دارد.
از سوی دیگر، اکانت +۱۵۰۰ چندیست اسامی و عکس‌های کودکانی را منتشر می‌کند که در فجایع مستقیم ناشی از جمهوری اسلامی جان کوچک خود را ازدست‌داده‌اند: از قتل‌های زنجیره‌ای و شلیک مأموران امنیتی در زمین تا حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مسافران پرواز ۷۵۲ در هوا! این‌همه جدا از مصائب «کودکان کار»، سوءاستفاده جنسی از کودکان با عنوان «کودک همسری»، نوزادهای رهاشده به دلیل فقر و اعتیاد و بارداریِ ناخواسته و موارد مشابه است.
وقتی زن و کودک در محیط زیست خود در امان نیستند، چه انتظاری می‌توان داشت که خود محیط زیست از گزند زمامداران در امان بماند؟!
نگاهی کوتاه به آنچه خود مقامات جمهوری اسلامی می‌گویند و رسانه‌های داخلی تحت‌فشار سانسور منتشر می‌کنند، کافیست تا خطرات جدی که انسان و گیاه و جانور و زمین و زمان را به دلیل بحران آب و نابودی منابع آب تهدید می‌کند، دریافت.
اگر مدت‌هاست مهاجرت داخلی در ایران از مناطق خشک و کم‌آب و بی‌آب به‌سوی استان‌هایی که هنوز آبی در آن‌ها جاریست، صورت می‌گیرد، اما دیر نیست به دلیل عدم مدیریت کارشناسانه منابع طبیعی و در رأس آن‌ها منابع آب کشور، آنچه از اکوسیستم سبز و آبی عمدتاً در شمال کشور و بخش‌هایی از مناطق غربی باقی‌مانده، در مصیبت خشک‌سالی و توفان ریزگردها از بین برود.
و اگر آزادی و حقوق زنان و کودکان را می‌توان به فجیع‌ترین و زشت‌ترین شکل ممکن زیر پا نهاد، دو پدیده اما با هیچ‌کس به‌ویژه با نظامی که ملا و پاسدار زمامدارانش باشند، شوخی ندارند: یکی اقتصاد است و دیگری محیط زیست که همواره از همان جوامع اولیه، در پیوند تنگاتنگ با یکدیگر قرار دارند. همین دو نیز طومار رژیم‌های ضد خود را در کشورهای «بلوک شرق» در هم پیچیدند چه برسد به کاریکاتور اسلامی آن‌ها!
