در هفته گذشته، شاهد تظاهرات و اعتراضات گسترده مردم ایران علیه سیاست‌های نابخردانه و ضد ملی جمهوری اسلامی بودیم؛ با حضور مردم، بیش از بیست و شش شهر کشورمان به صحنه‌های رویارویی با عوامل و نیروهای امنیتی رژیم تبدیل شدند؛ اعتراضات آبان‌ماه سال جاری که ادامه تحرکاتی بشمار می‌رود، به تناوب در سال‌های اخیر و با وقوع فشارهای اقتصادی و سیاسی علیه شهروندان ایرانی، از سوی بخش عمده ای از ملت که زیر خفقان- سانسور و غارت در داخل به سر می‌برند، اگرچه در ابتدا علیه گرانی بنزین رخ داد، اما همان طور که از شعارها و فعالیت‌های همگانی روشن است، گذار از جمهوری اسلامی و مطالبات سیاسی و اجتماعی را هم در بر می‌گیرد.
تردیدی نیست که تبعیض‌های اقتصادی و ناامنی اجتماعی که در کنار سیاست‌های خشن فرهنگی و سیاسی در طول چهل سال گذشته بر ملت ایران تحمیل شده، از ارکان اصلی تظاهرات خیابانی در سال‌ها و ماه‌های اخیر به شمار می‌روند؛ رفتارهای نابخردانه و ضدحقوق بشری که رژیم در روابط خارجی و دیپلماتیک با دنیا در پیش گرفته و بعد از مسائلی در رابطه با پرونده هسته‌ای، در گرفتاری تحریم‌های اقتصادی و سیاسی، ایران را مواجه کرده است، شرایط زندگی را برای شهروندان ایرانی بیش از پیش دشوار ساخته است؛ وجود فساد و رشوه‌خواری که در تمامی لایه‌های حکومت اسلامی ریشه دوانده و دست‌اندازی به اموال ملی و شخصی از یکسو و فروکاهی تولید و تجارت مالیه و صنعتی از سوی دیگر، اقتصاد معیشتی و زندگی اقتصادی را در آستانه فروپاشی قرار داده است.
در سال‌های اخیر، هم با کاهش قدرت خرید مردم در ایران و هم کاهش ارزش پول ملی، فشارهای اقتصادی در کنار سیاست‌های ضدملی و ایران‌ستیزانه جمهوری اسلامی، بخش متوسط ایرانیان را در فقر فزاینده فرو برده و قشرهای بی‌بضاعت و فقیر جامعه را بیش از گذشته از دستیابی به حداقل معیارهای زندگی متعارف بازداشته است؛ همانطور که اشاره شد، نبود فضای باز سیاسی و اقتصادی که بتواند آزادانه مردم را در تنظیم بازار و ساماندهی امور معیشتی به مشارکت گیرد، اعتراضات مردمی دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۹۸ را به نمایش می‌گذارد. به یقین حکومت ضدمردمی جمهوری اسلامی و غارتگری همه‌جانبه سران و آمران آن، عامل اصلی مشکلات اقتصادی در جامعه بوده و اجرای سیاست‌های ضدملی و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی، باعث تشدید اعتراضات مردمی در جریانات سال‌ها و ماه‌های گذشته بوده است؛ طرح شعارهایی علیه جمهوری اسلامی و سرنگونی آن توسط تظاهرکنندگان روزهای اخیر، نشانی از رشد و تعالی مطالبات ملت ایران در مبارزه برای رسیدن به ایرانی آزاد و دمکراتیک را در دستور کار قرار می‌دهد؛ درواقع، ملت ایران با حضور خیابانی خود و با تمسک به مطالبات دمکراتیک و ایران‌گرایانه که از روش‌های مسالمت‌آمیز و مقابله مشروع با خشونت حکومتی برخوردار بود، خواسته‌های خود را به گوش جهانیان رسانید و خواستار گذار از جمهوری اسلامی شد.
با حوادث و رخدادهایی که در داخل ایران جریان دارد، وظیفه و برنامه اصلی اپوزیسیون در خارج از کشور، اطلاع‌رسانی و همراهی با خواسته‌های ملت در سرنگونی جمهوری اسلامی بوده و همانطور که از شعارهای مطرح شده در شهرهای ایران روشن است، ایجاد نظام دمکراتیک مشروطه و قانون‌خواهی توأم با رفع تبعیض اقتصادی و اجتماعی و ایجاد فضای باز سیاسی، از مسائلی هستند که مشارکت کوشندگان سیاسی و فعالین اپوزیسیون ایران در گوشه و کنار دنیا را در تعیین سرنوشت کشور و ساخت تاریخ سیاسی و فرهنگی ایران، ایجاب می‌کنند؛ در این راستا، برپایی راهپیمای و گردهمایی ایرانیان در مقابل سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی و رایزنی با دولت‌ها و مجامع بین‌الملی و کوشندگان حقوق بشر، در کنار اطلاع‌رسانی صحیح و واقعی رسانه‌ای، می‌تواند در به ثمر رسیدن مطالبات ملی و دمکراتیک ملت ایران، زمان را برای پشت سر گذاشتن فاشیسم مذهبی کوتاه سازد.
برگرفته از کیهان لندن
