آلمان از روز چهارشنبه هشتم نوامبر ۲۰۲۱ یک دولت جدید دارد که جانشین دولت‌های ائتلافی آنگلا مرکل شده است. چهار دولتی که حزب دمکرات مسیحی (مرکل) همراه با حزب خواهرش در ایالت بایرن (سوسیال مسیحی) یک‌بار با دمکرات لیبرال‌ها و سه بار با سوسیال‌دمکرات‌ها بر آلمان حکومت کردند آن‌هم در دوره‌هایی که این کشور مانند بسیاری کشورهای پیشرفته از بحران اقتصادی و پناه‌جویی و کرونا در امان نماند و بااین‌همه توازن رشد اقتصادی خود را حفظ کرد.
کابینه‌ی جدید این کشور با صدراعظم اولاف شولتز (۶۳ ساله) از حزب سوسیال‌دمکرات، هفده عضو دارد که هشت تن زن هستند. سن متوسط این کابینه ۵۱ سال است و جوان‌ترین آن‌ها ازجمله آنالنا بِربوک از حزب سبزها، نخستین زنی که وزیر خارجه آلمان شده، ۴۱ سال دارند.
دولت ائتلافی کنونی با اکثریت سوسیال‌دمکرات همراه با حزب سبزها با پنج وزیر (سه زن و دو مرد) و حزب لیبرال دمکرات با چهار وزیر (سه مرد و یک زن) تشکیل‌شده است.
پس‌ازآنکه آنگلا مرکل از حزب دمکرات مسیحی (سیاه) شانزده سال به‌عنوان یک زن در رأس قدرت منتخب دولتی قرار داشت، اکنون وزارتخانه‌های مهمی مانند محیط زیست، مسکن و شهرسازی، آموزش و پژوهش، وزارت کشور، وزارت خارجه و وزارت دفاع توسط زنانی از سه حزب سرخ و سبز و زرد (چراغ راهنمایی) اداره می‌شود. گفتنی است که سرانجام نخستین وزیر ترک‌تبار نیز از حزب سبزها در دولت جدید آلمان مسئولیت وزارت کشاورزی و تغذیه را بر عهده دارد.
دولت‌های ائتلافی به‌ویژه اگر بیش از دو حزب در آن شرکت داشته باشند، معمولاً با کارآمدی فضای جامعه را آرام نگه می‌دارند زیرا احزابی که قبلاً در اپوزیسیون پارلمانی طرح برنامه و توقع می‌کردند و یا به امید موفقیت در انتخابات بعدی شعار می‌دادند، حالا به دولتمندانی تبدیل می‌شوند که باید خودشان به آن توقعات پاسخ بگویند و به شعارهایشان عمل کنند!
اگرچه این تغییر و تحول عمدتاً به جامعه آلمان مربوط می‌شود ولی ایرانیان تبعه آلمان و دو تابعیتی‌ها نیز چه به‌عنوان شهروندان این جامعه و چه به‌عنوان ایرانی تحت تأثیر سیاست‌های این کشور قرار می‌گیرند ازجمله به دلیل گروگان‌گیری‌های جمهوری اسلامی هنگامی‌که ایرانیان دو تابعیتی به زادگاهشان سفر می‌کنند! از این نظر هم صدراعظم و هم وزرای خارجه کشورهای اروپایی برای ایرانیان اهمیت دارند.
اگرچه جابجایی قدرت بین احزاب در سیاست کلان این کشورها نقش زیادی ندارد، اما تغییر دولت‌ها در کشورهای اروپایی، در مسائل حقوق بشر و مذاکرات اتمی اثرگذار است. حال باید دید آنالنا بِربوک که حزب وی سابقه بدی در مماشات با جمهوری اسلامی دارد، وقتی پنجشنبه ۹ دسامبر در نخستین سفر خود به‌عنوان وزیر خارجه به پاریس و بروکسل اعلام کرد که دموکراسی و حقوق بشر در مرکز توجه وی قرار دارد تا چه اندازه آن‌ها را در ارتباط با ایران فدای منافع اقتصادی نخواهد کرد!
الاهه بقراط
