سال ۱۳۹۸!
تلاقی ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰!
در تاریخ ایران درباره این سال چه خواهند نوشت؟ هنوز که چند روزی به پایان آن مانده، چه داریم بگوییم؟ سالی که با سیل خانمان‌برانداز در تقریباً سراسر ایران شروع شد و با کُرونا به پایان می‌رسد درحالی‌که در این فاصله با انواع بلایای طبیعی و غیرطبیعی روبرو بودیم: زلزله، ریزگرد، هجوم ملخ‌‌ها، قتل‌عام و حبس هزاران شهروند در آبان ۹۸ و کشتن ۱۷۶ سرنشین پرواز ۷۵۲ تهران- کی‌یف و… سرانجام واردکردن ویروس کُشنده کووید ۱۹ و گسترش آن به‌عنوان حُسن ختام برای «مدیریت جهادی»!
اگر برای درک رابطه‌ی «اکوسیستم» و محیط زیست انسان با زندگی مدنی می‌توان مرزی ترسیم کرد تا به بررسی نقش و تأثیرات متقابل هرکدام بر یکدیگر پرداخت اما در ایران امروز به نظر می‌رسد که ترسیم چنین مرز فرضی امکان ندارد.
انسان‌هایی که در جغرافیایی به نام ایران زندگی می‌کنند چنان به پاره‌ای از پیکر محیط زیست این سرزمین تبدیل‌شده و مورد هجوم قرارگرفته‌اند که جدا کردنشان ممکن نیست: ایران با مردمان و آب‌وهوا و خاک و جنگل و منابع طبیعی و حیوانات خانگی و حیات وحش‌اش در یک تنازع بقاء تمام‌عیار در برابر «حمله بیولوژیک- ایدئولوژیک» جمهوری اسلامی مقاومت می‌کند!
کافیست به خبرها و گزارش‌هایی که در منابع خود حکومت منتشر می‌شوند نگاهی انداخت تا دید که هیچ موجودی در حلقه‌ی طبیعت، از انسان تا گیاهان و جانوران از حمله «جمهوری اسلامی» در امان نیست. یک اقلیت نادان با «مدیریت جهادی» ۴۱ سال است به غارت و نابودی طبیعت ایران و سرکوب و در بند نگاه‌داشتن ساکنان آن مشغول است تا هم با امکانات آن‌چنانی از موهبت‌های مادّی این جهان برخوردار شود و هم با دکانداری دین، آخرتش را بیمه کند. اقلیتی که در اوج ننگ و نادانی، ویروس کُرونا را به ایران وارد کرد تا گریبان خودش را نیز بگیرد!
این روزها سرداران «حمله بیولوژیک- ایدئولوژیک» علیه ایران، از رهبرش تا مقاماتش، خود را قرنطینه کرده و بیشترین امکانات پزشکی را در شرایطی که کادر درمان و پرستاری جان خود را فدا می‌کنند، به خود اختصاص داده‌اند و منتظرند تا «این نیز بگذرد»! البته که این نیز خواهد گذشت! اما:
این نوبت از کسان، به شما ناکسان رسید
نوبت، ز ناکسان شما نیز بگذرد!*
*برگرفته از قصیده‌ای از سیف فرغانی شاعر قرن هشتم که خطاب به مغولان سرود.
الاهه بقراط