جهانداد معماریان

  دو چیز ذهن را، هرچه آدمی بیشتر و پیوسته‌تر درباره‌ی آن‌ها به تأمل بپردازد، با تحسین و احترامی دمادم نو و فزاینده سرشار می‌کند: