این پانصدمین شماره‌ی دوره‌ی جدید کیهان لندن هفتگی است که پس از ۱۴۶۶ شماره نسخه چاپی (از خرداد ۱۳۶۲ تا شهریور ۱۳۹۲) به صورت آنلاین منتشر می‌شود. می‌خواهم این بار مستقیم و به عنوان همکار شبانه‌روزی و سردبیر هم پانصد شماره هفتگی و هم وب‌سایت روزانه و بیش از ده سال کار بدون تعطیلی و مرخصی، به‌جز هنگام بیماری (البته برخلاف حقوق کار و به عشق ایران) با شما خوانندگان صحبت کنم.
از آخرین شماره‌ی نسخه‌ی چاپی تا نخستین شماره‌ی هفتگی آنلاین در فروردین ۹۴ در چند تماس تلفنی با نازنین انصاری صاحب‌امتیاز کیهان، این رسانه را یک سال و نیم به صورت آنلاین و مانند موجودی که به دستگاه حیات وصل است، با عشق و امید زنده نگه داشتم چرا که فقط در زمانی که پس از ده ساعت رفت‌وآمد و کار روزانه برای تأمین هزینه‌های جاری زندگی باقی می‌ماند، می‌توانستم آن را با مطالب مختلف تغذیه کنم به امید اینکه راه بیفتد. حتا الآن هم که این کلمات را می‌نویسم، غمگین می‌شوم و مثل ده‌ها بار دیگر از خودم می‌پرسم: چرا؟! برای چی؟! و پاسخ همیشه یکیست: آن مردم! آن کشور! و این رسانه‌ی نه «فارسی‌زبان» بلکه ایرانی و ملی؛ این میراث فرهنگی و به‌جامانده از دوران پهلوی که یک دوقلوی غصب‌شده و اهریمنی در تهران دارد!
در همان زمان، در زمستان ۱۳۹۳ (۲۰۱۵) در حالی که ۲۰ سال از انتشار نخستین مطلبم در بخش «دیدگاه» کیهان لندن به سردبیری هوشنگ وزیری می‌گذشت، پس از دیدار و گفتگو با نازنین انصاری و سنجیدن امکانات و کسانی که ممکن بود بتوانند گوشه‌ای از کار را بگیرند، آخرسر خودمان در حالی که دامنه‌ی اصلی کیهان لندن «دات کام» از دست رفته بود، با داده‌ها و فایل‌های ذخیره، وب‌سایت دیگری راه انداختیم و کیهان لندن را تیمار و مراقبت کردیم تا هم‌زمان و یواش‌یواش همکارانی از قدیم و جدید در کشورهای مختلف گردآوردیم و آنچه نزد ما به امانت گذاشته‌شده بود، باقی ماند. این اما بدون اراده و ایستادگی و همت نازنین انصاری و عشق او به ایران، قطعاً ممکن نمی‌شد آن‌هم در حالی که کم نبودند کسانی که با پیشنهادات وسوسه کننده منتظر حذف و یا غصب نام «کیهان لندن» عین تصرف مؤسسه‌ی آن در ایران بودند.
به این ترتیب در حالی که به‌روزرسانی گزارش‌ها می‌رفت سروسامان بگیرد، در یک کار گروهی کوچک، نخستین شماره‌ی دوره‌ی جدید کیهان لندن هفتگی به عنوان هدیه نوروزی و تک‌شماره‌ی چاپی در اول فروردین ۱۳۹۴ منتشر و برای قدردانی به مشترکان قدیمی و وفادار پست شد. تعدادی هم در فروشگاه‌های ایرانی کشورهای مختلف به رایگان در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. با تیتر اول و پرسش درباره‌ی موضوعی که همچنان ادامه دارد: «سال ۱۳۹۴ سال توافق اتمی؟» و بود! سال توافق اتمی بود! اما هم پیش از آن و هم در تمام ده سال گذشته کیهان لندن عقیده داشت که به دلیل ذات جمهوری اسلامی به جایی نمی‌رسد؛ و نرسید!
پس از مدتی همکارانی اضافه شدند و برخی هم به جای دیگری رفتند و «کیهان لایف» نیز به عنوان خواهر انگلیسی‌زبان به انتشارات آنلاین کیهان لندن اضافه شد. هم‌زمان شبکه‌های اجتماعی ابعاد تازه‌ای به فعالیت رسانه‌ها بخشیدند. خلاصه اینکه پانصدمین شماره باعث شد تا بگویم هر آنچه بودیم و هستیم همین است که می‌بینید؛ با همه تنوع و تفاوت‌ها در این جمع کوچک، آینه‌ای روشن از جامعه ایرانیم و همه روی یک موضوع و هدف اشتراک نظر داریم: آزادی و آبادی ایران و کیهان!