در اینکه تغییر بزرگ و تاریخی در داخل ایران و با نقش‌آفرینی مردم روی خواهد داد هیچ تردیدی نیست. در هیچ جای جهان جز این نبوده است.
اگر هم تهدیدات خارجی و حتا جنگ مانند نمونه‌هایی که در تاریخ معاصر قرن بیستم در اروپا و آسیا روی داد، در روند تغییرات ملی نقش داشته‌اند، دلیل اصلی آن از یکسو حکومت‌هایی بوده‌اند که ملل خود را به اسارت گرفته و از آن‌ها به عنوان گوشت دم توپ جهت جهانگشایی استفاده می‌کرده‌اند و از سوی دیگر مردم و جامعه‌ای که از همین وضعیت به تنگ آمده و دیگر حاضر به همراهی با این رژیم‌ها نبوده‌اند. وگرنه چه بسیار جنگ‌ها که باز هم مردم در آن‌ها قربانی شده‌اند بدون اینکه بهبود و تغییر مثبتی در شرایط آن‌ها به وجود آمده باشد.
هیچ انسانی خواهان جنگ نیست مگر زمامدارانی که خود در آن شرکت مستقیم ندارند و می‌گذارند تا دیگران برای افکار و یا حفظ قدرت آن‌ها بجنگند و قربانی شوند!
در عین حال واقعیت این است که مردم و جامعه نقشی در اینکه جنگی روی بدهد یا ندهد ندارند! اما در اینکه یک جنگ و شرایط نابسامان هرچه زودتر به سود آن‌ها پایان بگیرد، نقش دارند.
در جنگ کلاسیک هشت‌ساله ایران و عراق، یکی از دلایل نوشیدن جام زهر توسط خمینی گذشته از ناکارآمدی فرماندهان ایدئولوژیک- نظامی رژیم و ناممکن بودن «فتح قدس از راه کربلا»، امتناع مردم از رفتن به جنگ بود به‌طوری‌که سهمیه‌بندی‌های اجباری اعزام به جبهه دیگر جواب نمی‌داد. در جنگ‌های از راه دور مانند تخریب‌های سایبری و حذف‌های هدفمند، اعتصابات و فراخواندن اعضای خانواده از نهادهای نظامی و انتظامی که رژیم از آن‌ها برای سرکوب نیز استفاده می‌کند در کنار انواع نافرمانی‌های مدنی از اقدامات کم‌خطر و مؤثری هستند که سرکوبگران و جنگ‌طلبان را فلج می‌کند.
با این‌همه در شرایط کنونی بازهم بار سنگینی بر دوش ایرانیان خارج کشور قرار دارد. آن‌ها بیشترین امکانات را دارند و با کمترین خطرها روبرو هستند. ایرانیان میهن‌دوست و آزادیخواه اعم از جریانات سیاسی یا منفرد امکان اعلام صریح حمایت از شخصیت معتبری مانند شاهزاده رضا پهلوی ولیعهد ایران را دارند که مورد اعتماد مردم است و می‌تواند بهانه‌ی کشورهای غربی را در عدم‌حمایت از تغییر رژیم از آن‌ها بگیرد و آلترناتیوی را به آن‌ها معرفی کند که حامل چیزی جز پیام ملت ایران نیست:
می‌خواهید آرامش و صلح و امنیت به منطقه و جهان برگردد؟ بجای تداوم سیاستی که ۴۵ سال نه تنها جواب نداده، بلکه در ارزیابی نهایی علیه منافع خودتان عمل کرده، از این آلترناتیو برای تغییر رژیم و جایگزینی یک حکومت دموکرات و متعهد به حقوق بشر و قوانین بین‌المللی حمایت کنید!
تصمیم بگیرید که آیا یک ایران نوین و مدرن می‌خواهید که مناسبات عادی با ملت خود و جهان داشته باشد یا جمهوری اسلامی شرّ را که در صورت تداوم بی‌تردید این شرایط برزخی را به دوزخ شما نیز تبدیل خواهد کرد.