سازمان عفو بین‌الملل در تازه‌ترین گزارش خود به آزار و اذیت و تجاوز جنسی در اشکال مختلف علیه معترضان ایرانی در جنبش ملی ۴۰۱ به‌ویژه دختران به‌عنوان قربانیان اصلی تجاوز که در نظام‌های حقوقی به‌عنوان جرم جنایی شناخته می‌شود، پرداخته است.
از نظر تاریخی، موضوع جدیدی نیست. به غنیمت گرفتن زنان و پسران جوان و خریدوفروش و به کنیزی و غلامی بردن آن‌ها که سوءاستفاده جنسی بخشی از آن بود، به‌عنوان یک امر رایج و بدیهی هیچ تلنگر اخلاقی جدی به جوامع بشری سده‌های دور نمی‌زد.
«وِجدان» یا «وُجدان» هم پدیده‌ای فرهنگی و آموختنی است که بسی فراتر از همدردی و همدلی، از آگاهی و آزادی می‌آید. بیهوده نیست که واژه «وجدان» در اغلب زبان‌ها ترکیبی با مشتقات «دانش» و «دانستن» است. وجدان با احساس مسئولیت و در نتیجه، با اعتراض، همراه است.
یکی از دلایل خشونت ادیان در همین نکته است که برای مهار حقوق و آزادی‌های مؤمن به‌عنوان انسان، باید مرتب به وحشت وی از آن دنیا دامن زد و هر بار در دعاهای روزانه پیامدهای وحشتناک انحراف از «صراط مستقیم» و «منکر» و «معروف» را به او یادآوری کرد. «ایّوب» و صبرش که زبانزد شده، نقطه‌ی اوج اطاعت بی‌چون‌وچرا و انسان بی‌مسئولیت و بی‌اختیار و قربانی اعتقادات، در برابر خود و خانواده و همنوع خویش است!
وجدان اما همزاد حق، «حق» نه در مفهوم مذهبی بلکه به معنی حقوق طبیعی و شهروندی انسان و همزاد آزادی و اختیار و مسئولیت است و بیداری آن، مستلزم آگاهی بر همه این‌هاست.
شیوه‌های وحشیانه‌ی اسلام‌گرایان چه در جمهوری اسلامی و چه حماس و داعش و طالبان و غیره در پیشبرد سیاست و اعتقادات خود، همان خشونت مذهبی و ایدئولوژیک را به نمایش می‌گذارد که انسان را مطیع و بدون حق و آزادی و مسئولیت می‌خواهد و با این‌همه ادعای «انسان صالح»، «انسان تراز نوین» و «انسان برتر» دارد! اما «صالح» و «تراز نوین» و «برتر» نسبت به کی و چی؟! آن‌هم درحالی‌که منادیان این برتری «انسان»، خود در خوی ضد انسانی دست‌وپا می‌زنند!
در چنین فرهنگ و تربیت مذکری، زنان و دختران بیش از همه از جمله با تعدی و تجاوز به پیکر و حریم شخصی خود قربانی می‌شوند. پس از آن‌ها، کودکان و پسران نوجوان قرار دارند. جنایتی که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی در حمله‌ی حزب‌اللهی‌ها و کمیته‌چی‌های زردنبو و با امیال سرکوب‌شده به مخالفان رژیم در خیابان‌ها و به «غنیمت» گرفتن دختران و پسران و روانه کردن آن‌ها به زندان‌ها برای شکنجه و تجاوز و اعدام شروع شد و تاکنون ادامه دارد.
تصاویر و شرح سرکوب اعتراضات و تجاوزات اسلام‌گرایان از ایران و افغانستان و عراق و فلسطین تا سوریه و یمن و نیجریه یک روش و فرهنگ مشترک را به نمایش می‌گذارد: تجاوز جنسی به‌عنوان شکنجه، تحقیر و ارضای امیال سرکوب‌شده‌ای که اتفاقاً بر «امربه‌معروف و نهی از منکر» متکی است!