چند پرسش از صادرکنندگان بیانیه ۶ سازمان و تشکل سیاسی با عنوان
رهبر تراشی، راه رهایی مردم از شر جمهوری اسلامی نیست
نخست این‌که خوشحال شدم که ۶ سازمان و تشکل سیاسی بیانیه مشترکی انتشار داده‌اند. مشتاق و امیدوار به استقبال آن رفتم اما پس از خواندن این بیانیه ۶۶ سطری اشتیاق اولیه از میان رفت و پرسش‌هایی برایم ایجاد شد که امیدوارم این دوستان در برخوردی باز و دموکراتیک به آن پاسخ‌گویند.
۱- آیا پس از آوار این‌همه بلا و مصیبت توانسته‌ایم بیاموزیم که در مسائل و راه‌های پیش رو چه چیز مهم و دارای اولویت نخست٬ چه چیز مهم اما فعلاً فاقد اولویت و چه چیز نه مهم و نه دارای اولویت است.
اگر جواب آری است و خود را دارای تحلیل مشخص از اوضاع مشخص می‌دانید؟ آیا اولویت مبارزه شما با شاهزاده رضا پهلوی است و یا جمهوری اسلامی؟ و آیا فکر نمی‌کنید که وقتی در بیانیه ۶۶ سطری شما ۴۳ سطر آن یعنی حدود ۷۳ درصد حجم بیانیه علیه شاهزاده رضا پهلوی است اولویت مبارزه با حکومت ملایان را مسئله ثانوی قرار داده‌اید و به‌عبارت‌دیگر مبارزه را به بیراهه کشانده‌اید؟
۲- آیا فکر نمی‌کنید که واژه «رهبر تراشی» در شرایط فعلی یکی از تبلیغات اتاق فکر تبلیغات رژیم است و محتوای بیانیه شما متأسفانه و در کمال حیرت هماهنگی کاملی دارد با بیانات علی خامنه‌ای علیه حکومت پهلوی
۳- آیا بیانیه شما در ضدیت٬ و علیه مبارزان و زندان سیاسی داخل که در صف اول مبارزه علیه حکومت انسان ستیز اسلامی ایستاده‌اند نیست؟ و در برابر آنان که شاهزاده رضا پهلوی را به‌عنوان هماهنگ‌کننده و سخنگوی خود برگزیده‌اند نایستاده‌اید؟
۴- آیا در تئوری و پراتیک فعلی خود تجربه‌های گذشته را مدنظر قرار داده‌اید؟ و آیا گمان ندارید که در تحلیل‌های پیش از سال ۵۷ خود – گیرم با حسن نیت – اما دچار اشتباه بوده‌اید و در تولد فاشیسم مذهبی به هر صورت نقش داشته‌اید؟ و روشن کنید تحلیل‌های امروز شما چه تفاوتی با آن روزگار می‌کند؟
۵- آیا در مبارزه با حکومت محمدرضا شاه پهلوی دارای برنامه‌های اقتصادی٬ سیاسی٬ فرهنگی و اجتماعی برای حکومت جایگزین بوده‌اید؟ و آیا هم‌اکنون دارای چنین برنامه‌ای با سرفصل‌ها و جزئیات مشخص هستید؟
۶- آیا هماهنگی با انقلابیون مسلمان به رهبری روح‌الله خمینی برای براندازی شاه که به فاجعه‌ای ملی و دردناک تبدیل شد هنوز مورد تائید شماست؟ اگر هست اعلام کنید و اگر نیست انتقاد.
۷- آیا اعدام‌های فراقانونی سال ۵۷ به دستور خمینی و از میان بردن چهره‌های نخبه فرهنگی٬ فنی٬ سیاسی و نظامی وطنمان را هیچ‌گاه محکوم کرده‌اید؟ یا خواهید کرد؟
۸- آیا هیچ به خود انتقاد کرده‌اید که چرا از نخست‌وزیری زنده‌یاد شاپور بختیار که می‌توانست راه را برای یک حکومت ملی و دموکراتیک هموار کند حمایت نکردید و شعار «بختیار نوکر بی‌اختیار» از انبان‌های شما بیرون آمد؟
۹- آیا تاریخ به شما ثابت نکرده است که زنده‌یاد محمدرضا شاه علی‌رغم همه اتهاماتی که به او وارد می‌کنید٬ یا وارد است٬ مردی میهن‌دوست بود که با تمام توان از منافع ملی ایران در برابر بیگانگان دفاع می‌کرد و هم به‌وسیله آنان و «رهبر تراشیدن» از خمینی و خام کردن ما و شما و همه از صحنه حذف شد؟
۱۰- آیا فکر نمی‌کنید که مقایسه اوضاع فلاکت‌بار کنونی با شرایط پیش از سال ۵۷ وطن حق یک‌یک آحاد میهن و پشیمانی از آن حرکت کور و شوم موجد سردادن شعار «رضاشاه روحت شاد» می‌باشد؟
۱۱- سؤالات بسیاری هست که می‌تواند طرح شود اما اینک مهم‌ترین سؤال را از شما دارم: آیا فکر نمی‌کنید در یک هماهنگی و با پذیرفتن دیدگاه مبارزان و زندانیان سیاسی داخل ایران و قائل شدن نقش هماهنگ‌کننده و سخنگو برای شاهزاده رضا پهلوی می‌توانید گامی مهم و اساسی در راه وحدت ملی و سقوط رژیم سفاک آخوندی بردارید؟
صادق هاتفی
برای خواندن بیانیه انقلابیون پنجاه و هفتی (جمهوری‌خواهان) به لینک زیر مراجعه کنید:
پروژه رهبرتراشی، راه رهائی مردم از شرّ جمهوری اسلامی نیست!
هیئت‌های سیاسی ـ اجرائی
اتحاد جمهوری‌خواهان ایران
جبهه ملی‌ایران ـ اروپا (سامان ششم)
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
حزب جمهوری‌خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
سازمان‌های جبهه ملی‌ایران در خارج از کشور
همبستگی جمهوری‌خواهان ایران