دو سال پیش در چنین روزهایی بخش گسترده‌ای از مردم ایران به اعتراضات خیابانی پیوستند؛ اعتراضاتی که در مقابله با خشونت و غارتگری حکومت اسلامی، شکل گرفت.
جرقه اولیه‌ای که در اعتراضات روز جمعه ۲۴ آبان ۱۳۹۸ به افزایش قیمت بنزین خورد، در روزهای بعدی حقوق سیاسی و اجتماعی را نیز در کنار مسائل معیشتی و اقتصادی قرار داد. اعتراضات به‌سرعت در بیشتر شهرهای ایران گسترش یافت. رژیم هم با بستن سراسری اینترنت و دیگر وسایل ارتباط همگانی و با سلاح و خشونت کامل به میدان آمد و بیش از ۱۵۰۰ نفر از ملت ایران کشته گرفت. عده‌ی بیشتری دستگیر و در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم، زیر شکنجه و بازجویی قرار گرفتند. عده‌ای از معترضان آبان ۹۸ احکام سنگین زندان گرفتند. خانواده‌هایی که عزیزان خود را ازدست‌داده‌اند، باوجود خشونت و شکنجه و خفقانی که رژیم بر آنان اعمال می‌کند، به دادخواهی برآمده‌اند.
معترضان آبان ۹۸ فراتر از موضوع گرانی بنزین، در ارتباط با حقوق صنفی و سیاسی خود نیز اعتراض داشتند؛ حقوقی که در چهار دهه گذشته در راستای آزادی، برابری و امنیت زیر پا نهاده شد و شهروندان به علت مبارزه برای به دست آوردن این حقوق مورد هجوم و سرکوب دستگاه‌های امینی، انتظامی و قضایی حکومت اسلامی قرار گرفتند.
مردم در آبان خونین ۱۳۹۸ خواهان تحقق حقوق انسانی و شهروندی خود بودند؛ خواسته‌ها حول محور امنیت شغلی، تأمین معیشتی و کار بود. اعلام گرانی بنزین با افزایش دویست درصدی، یکی از حلقه‌هایی بود که رژیم با دستاویز آن، حداقل امنیت‌های اقتصادی و اجتماعی را مورد هدف گرفت. مردم خسته از محدودیت‌ها و نگران از تأمین زندگی، به خیابان‌ها آمده و با سر دادن شعار و حمله به برخی از مراکز امنیتی و پمپ‌بنزین‌ها، اعتراض خود را در سطح ملی و مدنی ازجمله تظاهرات به صحنه آوردند.
همان‌طور که در اخبار آمده است، ماشین سرکوب رژیم در خیابان با شلیک به معترضان، خشونت عریان خود را در سطح تازه‌ای به میدان آورد؛ شلیک به زنان و کودکان و رهگذران حتا در ماهشهر خوزستان با سلاح‌های جنگی نظیر دوشکا و تیربار انجام گرفت. در این شهر، معترضانی که به نیزارهای حومه شهر پناه برده بودند، به آتش نیروهای سرکوب سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گرفتار شدند. بنا به برخی گزارش‌ها، حدود ۲۳ کودک در میان کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ شناسایی‌شده‌اند. تعداد کشته‌شدگان بیش از ۱۵۰۰ نفر بر اساس مکان‌های دفن، مراکز ثبت اداری و… برای اعتراضات آبان ماه ۹۸ ثبت‌شده است.
بخش دیگری از خشونت مقدس و ارزشی رژیم اسلامی در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها اتفاق افتاده است؛ بازجویان، بسیجیان و مأموران انتظامی رژیم، دستگیرشدگان آبان ۹۸ را مورد آزار و تعدی جنسی و تجاوز قراردادند؛ بدون تأخیر و رسیدگی قضایی، تعدادی از دستگیرشدگان به حکم‌های سنگین محکوم شدند؛ حتا صدور احکام زندان تا ۵ و ۱۲ سال برای دستگیرشدگان اعلام‌شده است. گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، از شکنجه، استفاده از شوک الکتریکی، اعدام‌های نمایشی برای از بین بردن مقاومت زندانیان، شلاق و… سخن گفته و همین موارد را نمایندگان عفو بین‌الملل همتایید کرده‌اند.
خشونت اسلامی رژیم محدود به مواردی که آوردم نبوده و نیست؛ ربودن پیکر کشته‌شدگان، تهیه برنامه‌های اعتراف اجباری تلویزیونی، شناسایی و دستگیری شرکت‌کنندگان در تظاهرات، تهدید و آزار و بازداشت خانواده‌های کشته‌شدگان و دستگیرشدگان آبان ۹۸ تاکنون ادامه دارد؛ موارد متعددی از تهدید خانواده جان‌باختگان برای برگزاری مراسم یادبود از سوی بازماندگان گزارش‌شده است؛ همچنین با تهدید و تطمیع از خانواده‌هایی خواسته‌اند که کشته‌شدگان خود را به‌عنوان هواداران حکومت و بسیجی معرفی کنند.
اعتراضات آبان ۹۸ نقطه اوج مقابله جامعه مدنی با رژیم جمهوری اسلامی است؛ بعد از آبان اگرچه به‌ظاهر اعتراضات تا حدودی فروکش کرد، اما مطالبات و رفتارهای معترضان، سطح فعلی مقابله با جمهوری اسلامی و رهایی از آن را در روش‌های مسالمت‌آمیز و دفاع مشروع در نقطه تعیین‌کننده قرار داده است؛ در دوساله گذشته، شعارها و حقوق و خواسته‌ها و اعتراضات در کنار طرح مسائل صنفی و معیشتی، به خواسته‌های سیاسی و فرهنگی بیش از گذشته پرداخته است. ملت ایران بعد از رویدادهای آبان ۹۸، با تأکید بر گذار از جمهوری اسلامی، حق داشتن حکومتی دموکراتیک و مسئول و سکولار را در صدر برنامه‌ها و اهداف خود قرار داده است؛ از همین رو آبان ادامه دارد و خواسته‌های دموکراتیک، ملی و مدنی ایرانیان همچنان در مرکز و مسیر مبارزات رهایی‌بخش ایرانیان جای گرفته است.