زمین کوچک ما بسی فراتر از مرزهای جغرافیایی و سیاسی در پیوند ارگانیک با خود قرار دارد: یک پیوند طبیعی که انسان نیز، گرچه گاه ناخلف، جزئی از آنست!
در این میان منطقه خاورمیانه که ویژگی عجیب ظهور دین‌های ابراهیمی را دارد که باوجود ادعای صلح و معنویت، حاملان آن‌ها مسبب جنگ‌های خونین برای رسیدن به اهداف کاملاً مادی بوده و هستند، کمتر روی آرامش به خود دیده است. موضوع «اعراب و اسرائیل» تازه مربوط به نیمه‌ی دوم قرن بیستم است حال‌آنکه یهودستیزی و درگیری‌های اعراب و مسلمانان پیرو فرقه‌های مختلف اسلامی بین خود و با دیگران پیشینه‌ی دیرینه دارد!
بنیادگرایی اسلامی متکی بر چنین سابقه‌‌ای چیزی جز «مقاومت» کهنه در برابر نو نیست. هیچ کهنه‌ای هم با هزاران ابزار «نو» نمی‌تواند همیشه زنده بماند! این روند ناگزیر طبیعت در زندگی اجتماعی نیز هست. مقاومتِ کهنه برای زنده ماندن، ازجمله با درگیری و جنگ و کشتار، با هدر دادن منابع زندگی فقط درروند طبیعی زندگی اجتماعی اختلال و مزاحمت ایجاد می‌کند.
خاورمیانه به‌ویژه در دو قرن اخیر مرکز نبرد سهمگین کهنه‌‌های جان‌سخت و دستاوردهای نوپا در منطقه بوده است. شاید بتوان این روند را عبور خاورمیانه از قرون‌وسطای خود دانست با این تفاوت که اهالی خاورمیانه تجارب ارزشمند کشورهای غربی را در دسترس دارند که مردمان اروپا در قرون گذشته تاوانش را پرداخته‌اند!
سال‌هاست که مردم خاورمیانه از تنش و تشنج و جنگ و وضعیت برزخی که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران استمرار یافت، خسته شده‌‌اند. درحالی‌که بیشتر جمعیت جوان این کشورها از تکنولوژی‌های مدرن ازجمله درزمینهٔ ارتباطات استفاده می‌کنند و تشنه‌ی آگاهی و آزادی‌اند، اما درگیری‌های فرقه‌ای و تلاش برای بسته نگه‌داشتن جامعه آن‌ها را عاصی کرده است. از همین رو، «پیمان ابراهیم» را که در تابستان ۲۰۲۰ (۱۳ اوت) باهدف عادی کردن روابط کشور اسرائیل و کشورهای عربی شکل گرفت می‌بایست فراتر از توافقی جهت فقط مقابله با تهدیدات جمهوری اسلامی در نظر گرفت. رژیم فرقه‌ای در ایران رفتنی است اما کشورهای خاورمیانه می‌مانند.
انتشار «پیمان نوین» از سوی شاهزاده رضا پهلوی (۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰/ ۷ مهر ۹۹) نیز به‌عنوان شخصیت معتمد بخش مهمی از مردم ایران با بندهای مهمی که به مناسبات عادی ایران آینده با کشورهای منطقه و جهان اختصاص‌یافته، چشم‌انداز دیگری در برابر ایرانیان و همچنین همسایگان و جامعه جهانی گشود.
حالا دیدار و گفتگوی شاهزاده ایرانی با نمایندگان بیش از ۵۰ سازمان یهودیان آمریکایی (۸ ژوئیه ۲۰۲۱/ ۱۷ تیر ۱۴۰۰) امید بیشتری برای یک پیمان دیگر، «پیمان کوروش» که پیش‌تر در ارتباط با ایران و اسرائیل مطرح‌شده بود برمی‌انگیزد. خاورمیانه برای استفاده‌ی پایدار از دستاوردهای جهانی درزمینهٔ دانش و تکنولوژی نیاز به پیمان‌های نوین در سیاست و اقتصاد برای حفظ صلح و امنیت و رفاه اهالی خود دارد. حکومت‌های فرقه‌ای و کهنه‌پرست عاجز از بستن پیمان‌های نوین‌اند!
الهه بقراط