«تمرین دمکراسی» و «قهر کردن با صندوق رأی» یعنی انفعال، بی‌تفاوتی، بی‌عملی، پشت کردن به قواعد دمکراسی و توجیهاتی ازاین‌دست.
اما تمامی این حرف‌ها بر بنیاد غلط مطرح می‌شده و می‌شود. چنین ادعاهایی زمانی درست است که در ایران یک نظام مبتنی بر دمکراسی برقرار باشد و انتخابات نیز با شرایط و لوازم دمکراتیک برگزار شود. ولی ازآنجاکه در ایران امکان توضیح و روشنگری در این زمینه در رسانه‌های آزاد و مستقل وجود ندارد و همچنین در خارج کشور هم پس‌ازاینکه لشکری از مدافعان پروژه امنیتی اصلاحات برای استمرار رژیم به اروپا و آمریکا هجوم آورده و رسانه‌ها را از یکسو به دلیل سیاست‌های تأمین‌کنندگان مالی این رسانه‌ها و از سوی دیگر به دلیل بی‌پرنسیپی‌های اخلاقی مانند باندبازی و تطمیع مادی قُرق کردند، حضور مخالفان جمهوری اسلامی و دمکراسی‌خواهان در این رسانه‌ها به‌شدت کم‌رنگ شد تا اینکه شبکه‌های اجتماعی به میدان آمدند و رابطه مستقیم آن‌ها را با مردم داخل کشور بیش‌ازپیش برقرار ساختند.
آن‌ها با دست‌کم دو نسل تازه به میدان آمده به ادامه روشنگری درباره آنچه پرداختند که در دهه‌های گذشته مرتب تکرار می‌شد ازجمله:
- نظام جمهوری اسلامی یک دیکتاتوری مذهبی و فرقه‌ای است که ساختار آن طبق قانون اساسی‌اش بر «ولایت مطلقه فقیه» تکیه دارد و همه حقوق و اختیارات سرنوشت کشور در دست یک فرد به‌عنوان «رهبر» است!
الاهه بقراط - در چنین رژیمی رسیدن به دمکراسی آن‌هم از راه انتخابات که فقط یکی از ابزار فنی مردم‌سالاری است ممکن نیست. از همین رو رژیم ولایت‌فقیه از این ابزار فنی برای کسب مشروعیت و استمرار خود استفاده کرده!
- حتا لغو نظارت استصوابی نیز بدون لوازم و شرایط دیگر مانند احزاب آزاد و متنوع و رسانه‌های آزاد و مستقل منجر به برگزاری «انتخابات» به معنی اختیار و رأی آزادنه‌ی مردم نمی‌شود.
- انتخابات در جمهوری اسلامی به معنی دست‌به‌دست کردن دستگاه دولت بین جناحین نظام و بهره بردن آن‌ها از منابع سیاسی و اقتصادی کشور و تقسیم رانت بین خانواده‌های مافیایی است.
- آنچه نیز به‌عنوان اصلاح و اصلاحات مطرح می‌شود یک پروژه امنیتی برای استمرار نظام است که امکان ندارد به هیچ اصلاحی در این رژیم منجر شود.
و واقعیات دیگری که هزاران هزار بار تکرار شده است؛ اما چاره‌ای جز صبر نبود تا جامعه خود بنا بر تجربه و به بهایی سنگین ازجمله سرکوب خونین و فلاکت اقتصادی کشور به این نتیجه برسد که با رأی ندادن به نظام می‌توان از صندوق‌های رأی اعاده حیثیت کرد! مردم ایران با تحریم انتخابات رژیم در ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ هرگز تا این اندازه با حرمت صندوق رأی و ارزش آرای خود آشتی نبوده‌اند.
الاهه بقراط