حسن روحانی که به هفته‌های آخر دومین دولت خود نزدیک می‌شود و چه‌بسا خواب رهبری نظام را نیز می‌بیند، مرتب وعده‌ی برداشته شدن تحریم‌ها را می‌دهد؛ اما همه طرفین مذاکره با ابراز خوش‌بینی، بر باقی ماندن «مسائل کلیدی» و «موضوعات دشوار» تأکید می‌کنند!
اصلاً مذاکرات وین بر سر چیست؟
بازگشت آمریکا به برجام و لغو تحریم‌های مربوط به توافق اتمی؟! ولی آمریکا همان‌طور که از این توافقِ «امضا نشده» (به تأکید ظریف در فایل صوتی) بیرون رفت، خیلی آسان می‌تواند برگردد و همان‌طور که تحریم‌های مربوط به این توافق به اجرا گذاشته شد، می‌تواند آن‌ها را متوقف و لغو کند!
یک نکته مهم در این مذاکرات همواره این است که بین اهداف طرفین تناقض وجود دارد: یک‌طرف می‌خواهد یاغی را مهار کند ولی طرف یاغی با مذاکره در پی به دست آوردن فرصت و امکانات بیشتر برای یاغیگری بیشتر است؛ چنانکه برجام نیز ثابت کرد!
اکنون نیز باوجود همه تناقضات در مذاکرات وین، بازهم احتمال دارد جمهوری اسلامی همان‌گونه که ۲۷ تیر ۱۳۶۷ «جام زهر» آتش‌بس در جنگ عراق را سر کشید تا به اعتراف خمینی در نامه معروفش روزی «سلاح‌های لیزر و اتم» داشته باشد و ۲۳ تیر ۱۳۹۴ «نرمش قهرمانانه» کرد تا منابع مالی برای پیشبرد برنامه‌های اتمی و موشکی به دست آورد، حالا به‌ویژه پس‌ازآنکه «بارانی از موشک‌ها» بر شهرهای اسرائیل بارید تا دهان طرفدارانش را ببندد، ممکن است به‌طور تاکتیکی کوتاه بیاید تا خبر احیای برجام و لغو تحریم‌ها را در آستانه رأی‌گیری ۱۴۰۰ اعلام کند!
کشورهای غربی پیش‌تر نیز نشان داده‌اند که حاضرند در چنین توافق‌هایی تبلیغات داخلی رژیم ایران را به روی خود نیاورند و اجازه بدهند تهران هر ادعایی بکند. آن‌ها گمان می‌کنند با این کار هم رژیم ایران می‌تواند دلش را به نمایش مشروعیت خوش کند و هم بار سنگین مسئولیت در برابر افکار عمومی غرب را از دوش آن‌ها بردارد که چرا با یک رژیم نامطلوب و منفور مردم معامله می‌کنند! نتیجه رأی‌گیری هم نقشی در توافق احتمالی بازی نمی‌کند زیرا سرنخ در دست ولی‌فقیه و سپاه پاسدارانش است.
در این میان اما اروپا و آمریکا تا کجا حاضرند با رژیم ایران همکاری کرده و از محتوای توافق نگویند و راضی شوند که جمهوری اسلامی با صدای بلند در داخل اعلام کند: تحریم‌ها لغو شدند! بدون آنکه کسی بگوید درازای چه؟!
در یک توافق احتمالی، جمهوری اسلامی از کدام «مسائل ناموسی» کوتاه آمده یا نیامده؟
کشورهای غربی چطور بر «مسائل دشوار بسیار» که این روزها مرتب تکرار می‌کنند غلبه کرده‌اند؟
کدام «مسائل دشوار» حل‌شده؟! چه داده و چه گرفته‌اند؟!
اگر «مسائل دشوار» حل‌نشده، توافق احتمالی چگونه به‌دست‌آمده؟!
اگر هم توافق احتمالی به دست نیامد، برنامه اروپا و آمریکا چیست و در کجا قرار خواهند داشت: با جمهوری اسلامی یا با مردمی که «نه به جمهوری اسلامی» می‌گویند؟!
الاهه بقراط