گرفتاری اردوغان این است که می‌خواهد یک آتاتورک دوم، این بار با لهجه اسلامی باشد. در ۱۹۹۴، امید من و بسیاری دیگر این بود که اردوغان بخواهد و بتواند خودش باشد یا آنچه می‌نماید باشد، یک سیاستمدار امروزی، دلسوز مردم، دشمن فساد و معتقد به دموکراسی.

شاید بگویید اردوغان تازه دارد خودش می‌شود و آنچه ما در ۱۹۹۴ می‌پنداشتیم خود اوست، چیزی جز یک ماسک کابوکی در یک نمایش سیاسی نبود. اردوغان، بدون ماسک به خودش برگشته است.